Skóra w okresie menopauzy - jak o nią dbać?
Menopauza wpływa na cały organizm kobiety, w tym także na wygląd skóry. Może ona stać się sucha, bardziej delikatna niż wcześniej, wiotka, a nawet podrażniona. Szczególnie po ustaniu miesiączkowania, cera jest najbardziej narażona na szybkie procesy starzenia (w przypadku dojrzałej skóry charakteryzują się one dość szybkim postępowaniem). Jak zadbać i jak właściwie pielęgnować skórę podczas różnych okresów menopauzy oraz w obliczu zmian zachodzących w organizmie kobiety?
Etapy menopauzy a zmiany na Twojej skórze
Menopauza trwa zazwyczaj kilka lat – zwykle występuje między 45. a 55. rokiem życia – jednak jej objawy pojawiają się dużo wcześniej, nawet w wieku 40 lat. To właśnie wtedy zaczynamy mówić o perimenopauzie, która trwa do momentu ustania miesiączkowania. Następnie rozpoczyna się etap postmenopauzy, po całkowitym wygaśnięciu czynności jajników. Wszystkie te okoliczności zdecydowanie wpływają na kondycję skóry.
Co dzieje się ze skórą podczas perimenopauzy?
W okresie perimenopauzalnym proces starzenia się skóry znacznie przyspiesza ze względu na obniżanie się poziomu estrogenów. To właśnie te hormony przyczyniają się do produkcji kolagenu w skórze. Gdy zaczyna go brakować, a zmiany hormonalne stają się coraz szybsze, spada poziom nawilżenia, skóra zaczyna się wolniej regenerować, jest mniej elastyczna i sprężysta. Wśród najbardziej typowych objawów na skórze podczas perimenopauzy, związanych ze zmianą poziomu hormonów, wyróżnić można:
• coraz cieńszą i suchszą skórę z bardziej widocznymi zmarszczkami oraz szorstką i matową powierzchnią,
• większą wrażliwość skóry i podatność na podrażnienia związane z osłabieniem bariery ochronnej, może się też pojawić uczucie pieczenia,
• opadanie owalu twarzy, pojawienie się tzw. chomików,
• utratę blasku, jędrności skóry i jej elastyczności,
• pojawienie się większej liczby przebarwień.
Jak wyglądają procesy starzenia w okresie postmenopauzalnym?
Kolejnym etapem, następującym po ustaniu miesiączkowania, jest postmenopauza. To okres, w którym stopniowo poziom hormonów stabilizuje się na nowym, niższym poziomie. To właśnie podczas postmenopauzy mocno nasilają się objawy starzenia skóry. Jakie z nich zauważa większość kobiet?
• Wyraźna zmiana owalu twarzy – następuje wskutek wiotkości i opadania tkanek. Mogą się także pojawić opadające policzki, podwójny podbródek oraz głębokie bruzdy nosowo-wargowe.
• Przesuszenie skóry oraz atrofia – wiele kobiet podczas postmenopauzy zauważa, że ich skóra staje się cienka jak pergamin, ściągnięta i prześwitująca.
• Zmarszczki – pogłębiają się zmarszczki, u niektórych kobiet skóra dosłownie pokrywa się siateczką głębokich, utrwalonych linii i zagnieceń.
• Przebarwienia – stają się bardziej widoczne i rozległe, pojawiają się tzw. plamy soczewicowate. Mogą się też pojawić powierzchniowe, wypukłe, ciemnobrązowe zmiany pigmentacyjne, będące skutkiem zaburzeń rogowacenia naskórka.
• Koloryt skóry – skóra traci swój blask, świeżość i promienność, staje się ziemista i matowa.
Pielęgnacja przed menopauzą
Pielęgnacja w okresie perimenopauzy powinna reaktywować mechanizmy skóry:
• przywracać jej gęstość,
• poprawiać owal twarzy,
• ujędrniać,
• przynosić komfort w przypadku pojawiającego się przesuszenia naskórka.
Warto wybierać produkty, które zawierają proksylan oraz kwas hialuronowy. Proksylan można nazwać „molekułą młodości”, która działa na wszystkich poziomach skóry, dbając o jej kompleksowe odmłodzenie. Preparaty z proksylanem będą skutecznie uelastyczniać i ujędrniać cerę, spłycać zmarszczki, a także ograniczać wiotczenie i poprawiać napięcie skóry. Kwas hialuronowy przyczyni się poprawy jędrności, a dodatkowo nawilża skórę w optymalny sposób.
Pielęgnacja po menopauzie
Produkty, z których warto korzystać po menopauzie powinny posiadać bogate, mocno nawilżające, regenerujące formuły, których zadaniem będzie:
• korygowanie wiotczenia skóry
• przywracanie skórze poczucia komfortu związanego z suchością i nawracającymi infekcjami.
Na tym etapie również sprawdzi się proksylan, który pobudza syntezę kolagenu. Skuteczne będą także kwasy omega 3-6-9, które kompensują utratę warstwy lipidowej skóry i głęboko ją odżywiają. Na redukcję przebarwień, a także zapobieganie powstawania nowych, zadziała dobrze niacynamid – znany też jako witamina B3. Jest on także silnym antyoksydantem – ogranicza powstawanie wolnych rodników, a co za tym idzie – spowalnia starzenie skóry.
Czym jest trądzik różowaty?
Trądzik różowaty (TR, acne rosacea) to często występująca zapalna choroba skóry. Pojawia się 3-krotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Dotyczy zazwyczaj osób między 25. a 60. rokiem życia. Charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem, z następującymi na zmianę okresami zaostrzeń i remisji. Objawy choroby lokalizują się na skórze twarzy. Mogą mieć różną postać, od zmian rumieniowych po nasilone zmiany przerostowe i obrzęk twarzy. Nie do końca wiemy, jakie są dokładne przyczyny trądziku różowatego. Wyodrębniono jednak pewne czynniki ryzyka, które przyczyniają się do rozwoju tej choroby. Powszechnie uważa się, że częstość pojawiania się trądziku różowatego w społeczeństwie wynosi 1-10%, choć wartości te mogą być niedoszacowane.Trądzik różowaty należy leczyć jak najszybciej po jego rozpoznaniu. Brak terapii może prowadzić do zaostrzania przebiegu tego schorzenia. Choć trądzik różowaty występuje częściej u kobiet, to jednak w przypadku mężczyzn zazwyczaj rozwijają się ciężkie postacie trądziku różowatego. Zmiany skórne, charakterystyczne dla tej choroby są dla wielu pacjentów poważnym obciążeniem psychicznym. Nierzadko są przyczyną obniżonej samoakceptacji i ograniczenia życia społecznego. Tym bardziej warto poznać objawy trądziku różowatego i metody radzenia sobie z nimi.
Przyczyny trądziku różowatego i czynniki ryzyka
Uważa się, że za rozwój trądziku różowatego odpowiadają przede wszystkim zaburzenia naczynioruchowe i nieprawidłowe reakcje o podłożu immunologicznym. Predyspozycje genetyczne też mają swój udział w pojawieniu się choroby. Mniejsze znaczenie przypisuje się czynnikom hormonalnym i infekcyjnym. Występowanie łojotoku również może przyczyniać się do rozwoju trądziku różowatego. Kobiety z cukrzycą typu I, stwardnieniem rozsianym, celiakią i reumatoidalnym zapalaniem stawów częściej chorują na TR. W przypadku mężczyzn, zauważono związek jedynie między trądzikiem różowatym a reumatoidalnym zapalaniem stawów. TR pojawia się częściej u osób o jasnej karnacji. W początkowym okresie choroby można zauważyć przemijający rumień na twarzy, pojawiający się np. jako odpowiedź na nagłe zmiany temperatury lub spożycie określonych produktów. Dopiero po pewnym czasie (nawet po kilku latach) dochodzi do pojawienia się utrwalonych zmian skórnych.
Trądzik różowaty – objawy dotyczą centralnej części twarzy: policzków, nosa, brody i czoła. Sam przebieg choroby i powstałe zmiany skórne mogą być różne. Z tego względu, wyodrębniamy 4 podtypy trądziku różowatego:
1. postać rumieniowa z teleangiektezjami – ze względu na zaburzenia naczynioruchowe, rumień w typowych dla TR częściach twarzy jest stały (początkowo może być to rumień przelotny, przemijający) i może dodatkowo nasilać się pod wpływem różnych czynników. Często obserwuje się też popękane naczynia, choć u niektórych pacjentów nie ma takiego objawu. Ten podtyp trądziku różowatego występuje najczęściej,
2. postać grudkowo-krostkowa – przewlekły stan zapalny skóry z trwałym zaczerwienieniem i jednoczesnym występowaniem przemijających grudek i krostek w centralnej części twarzy. Przy tym podtypie trądziku różowatego, pacjenci często skarżą się na uczucie pieczenia skóry i kłucia,
3. postać przerostowo-guzowata – rumień z dominacją zmian przerostowych. U części pacjentów dochodzi do zwłóknienia gruczołów łojowych. Może pojawić się obrzęk twarzy, pogrubienie skóry i guzowate zmiany. Najczęściej objawy te dotyczą nosa, ale mogą wystąpić również na policzkach, brodzie lub czole. W obrębie zmian przerostowych często dochodzi do zapalenia mieszków włosowych,
4. postać oczna – zapalenie spojówek i powiek to typowe objawy oczne dla tego rodzaju trądziku różowatego. Rumień pojawia się w okolicy oczu i na powiekach. Powierzchnia skóry powiek może być nieregularna i pogrubiona. Pacjent często doświadcza łzawienia, suchości oczu, ich przekrwienia, światłowstrętu, pieczenia i kłucia oczu. U niektórych chorych pojawia się też zapalenie gruczołów Meiboma, które prowadzi do podrażnienia oka i zaburzenia wydzielania filmu łzowego.
Objawy trądziku różowatego zwykle nasilają się pod wpływem takich czynników jak:
• promieniowanie ultrafioletowe – u zdecydowanej większości pacjentów z TR, promienie świetlne prowadzą do zaostrzenia zmian skórnych,
• wysoka temperatura powietrza,
• silny nawiew powietrza – wiatr, bliskość klimatyzatora,
• wysiłek fizyczny,
• występowanie opryszczki wargowej,
• zaburzenia endokrynologiczne, np. choroby tarczycy,
• intensywne emocje,
• duża wilgotność powietrza,
• palenie papierosów,
• pikantne lub gorące potrawy,
• alkohol,
• czekolada,
• kawa,
• niektóre kosmetyki, szczególnie te, które zawierają substancje o wysokim potencjale drażniącym skórę,
• część leków stosowanych ogólnie lub miejscowo, np. stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu.
Leczenie trądziku różowatego powinno być uzależnione od podtypu choroby. Najczęściej występuje postać rumieniowa z teleangiektezjami i to właśnie ona najtrudniej poddaje się terapii. Najłatwiejsza do leczenia jest natomiast postać grudkowo-krostkowa. Oba podtypy trądziku różowatego najczęściej leczy się preparatami miejscowymi. Postać przerostowo-guzowata wymaga bardziej intensywnej terapii, nierzadko ze stosowaniem ogólnych leków. Do leczenia trądziku różowatego wykorzystuje się przede wszystkim metronidazol, kwas azelainowy i sulfacetamid z siarką. U części pacjentów korzystne efekty mogą przynieść też inne, alternatywne leki: antybiotyki, retinoidy (częste działania niepożądane: suchość skóry i błon śluzowych, wypadanie włosów i inne), iwermektyna, nadtlenek benzoilu, glikokortykosteroidy, takrolimus a także brimonidyna. Leczenie miejscowe przy użyciu metronidazolu charakteryzuje się wysoką skutecznością i jednocześnie jest dobrze tolerowane przez pacjentów. Działa przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Zmniejsza zaczerwienienie. Dokładny mechanizm działania metronidazolu nie jest jednak znany. Znajdziemy go w preparatach na receptę: Rozex i Metronidazol. Przeciwzapalnie działa też kwas azelainowy. Leki z kwasem azelainowym wykorzystuje się do leczenia TR o umiarkowanym lub łagodnym nasileniu. Uważa się je za skuteczne w łagodzeniu zmian zapalnych, zmniejszaniu krostek, grudek i rumienia.
Objawy trądziku różowatego w przeszłości częściej były leczone z użyciem antybiotyku. Wynikało to z przekonania, że za rozwój tego schorzenia w istotny sposób odpowiedzialne są bakterie. Aktualnie, nie przypisuje się im takiego znaczenia, dlatego leczenie trądziku różowatego przy użyciu antybiotyków nie jest już tak popularne. Zapalenie mieszków włosowych, które pojawia się często przy postaci przerostowo-guzowatej, może jednak wymagać zastosowania antybiotyku. Nie ma niestety leku, który mógłby spowodować całkowite ustąpienie choroby. Po okresach zaostrzeń, następuje cofanie się zmian, a następnie kolejne zaostrzenie. Niezmiernie ważne jest regularne stosowanie zaleconych leków i odpowiednia pielęgnacja skóry. Choć nie spowoduje to całkowitego wyleczenia, może zminimalizować przebieg TR, złagodzić objawy trądziku różowatego, a także zapobiegać wystąpieniu nowych zmian i progresji choroby.
Jak kompleksowo leczyć trądzik różowaty?
Po pierwsze warto wyeliminować czynniki, które przyczyniają się do wystąpienia choroby lub zaostrzają jej przebieg. Ważne jest leczenie zaburzeń hormonalnych, endokrynologicznych, a także unikanie narażenia skóry na promieniowanie UV. Istotne jest też wprowadzenie odpowiednich zmian do sposobu odżywiania się. Podstawą leczenia jest stosowanie leków, dobranych przez specjalistę do konkretnego typu choroby. Duże znaczenie ma również codzienna pielęgnacja skóry twarzy. Należy wystrzegać się w kosmetykach alkoholu, mydła i wysokiej zawartości konserwantów. Dobór odpowiednich kosmetyków nie zawsze jest łatwy i czasem wymaga kilku prób. Pomóc może dokładne czytanie składu preparatu. U większości chorych nie sprawdzają się tłuste, ciężkie kremy, ponieważ mogą one nasilać zaczerwienienie skóry i produkcję łoju. Nakładany makijaż powinien być możliwie jak najlżejszy. Do jego wykonania nie zaleca się używać kosmetyków wodoodpornych.
Specjalistyczne kosmetyki na trądzik różowaty nie niszczą ochronnej warstwy lipidowej pokrywającej naskórek, działają przeciwzapalnie, wzmacniają drobne naczynia krwionośne i regulują procesy zachodzące w skórze.
Kosmetyki z witaminą C, E, K, PP wzmacniają naczynia krwionośne i ograniczają ich nadreaktywność. Wykazują właściwości przeciwzapalne. Neutralizują wolne rodniki i działają regenerująco. Wiele preparatów na trądzik różowaty zawiera wyciągi roślinne, które uszczelniają ściany naczyń i łagodzą stan zapalny. W dermokosmetykach na trądzik różowaty możemy znaleźć wyciąg z kasztanowca, wyciąg z aceroli, ekstrakt z aloesu, olej z pestek winogron, ekstrakt z ruszczyka i ekstrakt z arniki.
Nastolatek w gabinecie kosmetycznym
W okresie dorastania młody człowiek zaczyna coraz bardziej zwracać uwagę na swój wygląd. Zmiany hormonalne, które mają miejsce w tym okresie życia, są widoczne na zewnątrz. W wieku młodzieńczym często pojawiają się różne problemy związane ze skórą, takie jak trądzik, zaskórniki, przebarwienia i blizny potrądzikowe oraz nadmierne przetłuszczanie się cery. Te i inne mankamenty urody skłaniają wielu młodych ludzi do wizyty w salonie kosmetycznym. Jakie zabiegi są szczególnie polecane młodym klientom?
Pierwsza w życiu wizyta w profesjonalnym gabinecie kosmetycznym to w życiu nastolatka nie lada wydarzenie. Młody człowiek może w związku z nim odczuwać spory stres i mieć różne obawy. Dlatego to takie ważne, by wybrać salon, który w fachowy sposób obsłuży niepełnoletniego klienta. Nastolatek musi czuć, że jest w dobrych rękach. Osoba obsługująca młodą osobę powinna otwarcie, lecz taktownie porozmawiać z nią o jej problemach dotyczących wyglądu oraz o tym, jakich efektów może spodziewać się po zabiegu.
W okresie dorastania wypryski skórne pojawia się u większości nastolatków. Wcale nie znaczy to jednak, że należy bagatelizować problem. Zaskórniki, krostki i trądzik na twarzy mogą odbierać młodemu człowiekowi pewność siebie. Co więcej, nie leczony trądzik młodzieńczy może w późniejszym czasie spowodować inne, trudne do usunięcia uszczerbki na urodzie, takie jak głębokie blizny potrądzikowe czy nieestetyczne przebarwienia. Z trądzikiem można jednak walczyć!
Gdy domowe sposoby i kosmetyki pielęgnacyjne nie wystarczają, warto skorzystać z pomocy profesjonalisty.
DEPILACJA LASEROWA LUB WOSKOWA
Zabiegi z wykorzystaniem innowacyjnych, zaawansowanych technologicznie laserów cieszą się dużą popularnością wśród młodych ludzi. W okresie dojrzewania często pojawia się niechciane owłosienie, które dla nastolatka może być wyjątkowo krępujące i uciążliwe. Depilacja laserowa to doskonały sposób, by pozbyć się uporczywych włosów, na przykład damskiego wąsika nad górną wargą. Wiązka światła lasera przenika wgłąb skóry i niszczy mieszki włosowe. Jednocześnie nie trzeba obawiać się, że laser uszkodzi znajdujące się naokoło tkanki, ponieważ działa tylko na melaninę, czyli ciemny pigment. Pozwala pozbyć się niechcianych włosów bez ryzyka podrażnienia skóry. Inną formą depilacji, polecaną dla nastolatków jest depilacja woskiem. Na wybrany obszar ciała kładzie się gorący wosk, który przedostaje się do mieszków włosowych, po czym szybko zastyga. Wybór metody depilacji zależy od indywidualnych potrzeb każdego klienta. Nastolatek w salonie kosmetycznym może poczuć się komfortowo i dobrze.
PIĘKNE PAZNOKCIE- WIĘKSZA PEWNOŚĆ SIEBIE!
Młodzież może zdecydować się nie tylko na terapię trądziku, czy depilację, ale także na różne zabiegi upiększające. Ich celem jest wydobycie i jak najlepsze podkreślenie naturalnego piękna, które tkwi w młodym człowieku. Zabiegiem, który szczególnie upodobały sobie młode dziewczyny jest manicure i pedicure. Zabieg polega na nadaniu paznokciom odpowiedniego kształtu, odżywieniu ich i pomalowaniu lakierem w subtelnym, eleganckim odcieniu.
Oczyszczanie twarzy - dlaczego jest tak istotne?
Skóra twarzy musi codziennie zmagać się ze szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Jednymi z największych zagrożeń dla jej optymalnej kondycji są zanieczyszczenia unoszące się w powietrzu. Smog niezwykle negatywnie wpływa na prawidłowe funkcjonowanie bariery wodno-lipidowej – pyły 2.5 PM wnikając w głębsze partie skóry powodują przyspieszenie procesów jej starzenia, a także uszkodzenie naturalnego płaszcza ochronnego. Skóra staje się szara, traci swój promienny blask i jędrność. Ponadto mogą pojawić się również niedoskonałości w postaci wyprysków, grudek czy zaskórników.
O oczyszczaniu twarzy należy pamiętać niezależnie od rodzaju skóry, jednak brak regularności może dać się we znaki zwłaszcza w przypadku skóry tłustej, mieszanej i trądzikowej. Posiadają one skłonności do nadprodukcji sebum i zatykania porów, co w konsekwencji może przyczynić się do nasilenia stanów zapalnych i pojawienia się kolejnych niedoskonałości, a demakijaż to podstawa!
Jeśli pragniemy cieszyć się promienną i gładką skórą pełną młodzieńczego blasku, należy pamiętać o demakijażu. Pominięcie tego etapu może mieć bowiem bardzo poważne konsekwencje dla stanu naszej skóry twarzy. Resztki kolorowych kosmetyków w połączeniu z martwym naskórkiem, sebum oraz zanieczyszczeniami środowiskowymi pozostawione na twarzy to prosta droga do powstawania niedoskonałości. Skóra nie może “oddychać”, a na jej powierzchni gromadzą się bakterie. W konsekwencji dochodzi m.in. do zatkania porów czy pojawienia się wyprysków, krostek i zaskórników. Na tym jednak złe wiadomości się nie kończą. Brak demakijażu często jest jednoznaczny z przyspieszeniem procesów starzenia się skóry, a co za tym idzie – pierwsze zmarszczki pojawiają się przedwcześnie.
Do codziennego usuwania makijażu warto używać sprawdzonych kosmetyków, które nie podrażniają i nie przesuszają skóry, a ponadto pozostawiają ją gładką i jędrną.
Mycie twarzy – rano czy wieczorem?
Mycie twarzy wieczorem wydaje się oczywistym krokiem w codziennej rutynie pielęgnacyjnej. Nieco mniej oczywistym jest jej poranne oczyszczanie, którego nie powinno się jednak pomijać. Dlaczego? Pomimo wykonania wieczornego demakijażu, na powierzchni skóry twarzy pojawia się wiele zanieczyszczeń, które często przyczyniają się do pogorszenia jej kondycji. W praktyce mowa m.in. o pozostałościach kremów i serum na noc, które wyróżniają się bogatą konsystencją. W duecie z sebum, potem oraz bakteriami osiadającymi się na poduszcze i pościeli mogą powodować zatykanie się porów. Pamiętajmy również o tym, że dzięki umyciu twarzy rano kremy i inne kosmetyki pielęgnacyjne będą jeszcze lepiej się wchłaniać, a trwałość makijażu zostanie przedłużona.
Kosmetyki do mycia twarzy
Kluczem do prawidłowego oczyszczania twarzy jest dobór kosmetyków skrojonych na miarę potrzeb typu naszej skóry. Warto także unikać produktów zapachowych, zawierających silne detergenty, które mogą podrażniać i uczulać skórę. Stawiajmy na te, które delikatnie usuwają zanieczyszczenia, jednocześnie nie powodując podrażnień. Na pielęgnacji leży jednak pamiętać o tym, że przed przejściem do kolejnych etapów codziennej – nałożenia ulubionego serum odbudowującego czy kremu nawilżającego do twarzy – musimy zadbać o przywrócenie skórze jej prawidłowego pH. W tym celu po każdym umyciu twarzy trzeba nałożyć tonik. Można wmasować go za pomocą wacika bądź delikatnie wklepać czystymi dłońmi. Wbrew pozorom to bardzo ważny etap – przywraca on skórze równowagę kwasowo-zasadową (zdrowa skóra ma lekko kwaśny odczyn ok. 5,5 pH). Jeśli skóra jest zbyt kwaśna, łatwo ulega podrażnieniom i przetłuszcza się, jeśli zbyt zasadowa – staje się sucha i ściągnięta.